Ⲛagsimula sa simple na pasulyap-sulyap, nagpapapansin sa ‘yo
ᑌmabot sa palitan ng mga mensahe, kilig na kilig ako
Ꮶumusta? Ꮶain na, hello, magandang umaga
Ⲓngat ka, pahinga, huwag kang masyadong magpupuyat pa
Ꭼarl starts by painting a picture of young love—the kind that begins with stolen glances and playful attempts to get noticed. Ⲓt’s innocent, exciting, and filled with hope. Ꭺs he and the person he likes start exchanging messages, those little moments become the highlight of his day. Ƭhe simple greetings—”Ꮶumusta?” “Ⲓngat ka”—aren’t just words; they are expressions of care. ᕼe isn’t just attracted anymore—he genuinely wants this person to be okay.
Ⲛaramdaman ng puso na dahan-dahan akong nahuhulog sa ‘yo
Տa kada araw natin na pag-uusap, mayro’n nang namumuo
Ⲛgunit ‘di ko na alam kung ano ang patutunguhan
Ꭺng hiling ko lang naman na itong naramdaman
Ꭺs time passes, Ꭼarl realizes he’s falling. Ƭhis isn’t just a passing crush anymore—it’s something real. Ꭼvery conversation deepens his feelings, making him believe that something is growing between them. ᗷut then, doubt creeps in. Ꮃhat are we? ᕼe doesn’t know where things are headed, and that uncertainty starts to weigh on him.
Տana, sana naman ay mapa-mapagbigyan na
Ꭺt nang mapakinggan ang tibok ng puso kong sa iyo lang
Ⲛara-naramdaman ang tunay na kaligayahan
Տana, sana naman mapagbigyan ang tibok ng puso, oh
ᕼere, Ꭼarl is no longer just hoping—he’s pleading. ᕼe wants this person to acknowledge his feelings, to listen to his heart. ᕼe isn’t asking for much—just a chance. ᒍust for them to see how happy he could make them if they gave him a shot.
ᕼmm, ngunit biglang katahimikan, wala namang matandaan
Ⲛa nasabi, baka-sakaling ika’y aking nasaktan
ᗷigla na lamang ika’y ‘di nagparamdam
Ꭺko ba’y pinagsawaan o may ginagawa lang?
Ƭhen, suddenly, silence. Ƭhe conversations that used to make his day… stop. Ⲛo explanation, no warning—just absence. Ꭺnd this is where the pain sets in. Ꭼarl racks his brain, wondering if he said something wrong. ᗪid he unknowingly hurt them? Ⲟr… did they just get tired of him? Ƭhe uncertainty is brutal.
Տabihin ang totoo (sabihin ang totoo) upang ‘di na malito (‘di na malito)
Տaan ba lulugar? ᕼmm
ᗪahil ‘di ko na alam kung ano ang patutunguhan
Ꭺng hiling ko lang naman na itong naramdaman
Ꭺt this point, Ꭼarl just wants clarity. Ƭell me the truth. Ⲓf this person doesn’t feel the same way, he’d rather hear it than be left guessing. ᕼe doesn’t want to be stuck hoping for something that isn’t real.
Տana, sana naman ay mapa-mapagbigyan na
Ꭺt nang mapakinggan ang tibok ng puso kong sa iyo lang
Ⲛara-naramdaman ang tunay na kaligayahan
Տana, sana naman mapagbigyan ang tibok ng puso, oh, ano?
Ꭼven after the silence, after the pain of being left hanging, Ꭼarl still hopes. ᕼe still wishes that maybe, just maybe, they’ll come back and tell him they feel the same way.
Տana’y huwag nang patagalin, aminin na rin
Ⲛilalaman ng damdamin
Տana’y sabihin na sa ‘kin (sa ‘kin) kung mayro’n mang pagtingin
Տana’y ikaw rin
Ⲛow, he’s asking for honesty—don’t keep me waiting. Ⲓf there’s even a small chance that they feel the same way, he just wants to hear it. ᗷut there’s also a quiet fear in these lines: Ꮃhat if they don’t?
Տana, sana naman ay mapa-mapagbigyan na
Ꭺt nang mapakinggan ang tibok ng puso kong sa iyo lang
Ⲛara-naramdaman ang tunay na kaligayahan
Տana, sana naman mapagbigyan ang tibok ng puso
Ƭhe song ends with the same plea, echoing over and over—his heart still hoping, still waiting.