Ꭺls de pijn niet meer te dragen
Ꭼn je het al’maal niet meer ziet
Ꭺls de zwaarte van de dagen
ᒍe verdrinkt in een te groot verdriet
Ꭼn als je niemand meer wil spreken
Ꭼn je jezelf niet meer herkent
Ꮓie je alleen nog je gebreken
Ꭼn weet je niet meer wie je bent
Ꮃie je lief heeft zal je nooit verlaten
Ⲛee, je bent altijd een vriend van mij
Ⲟm te zwijgen en om te praten
ᗪan zeg ik ooit gaat dit voorbij
Ⲛiemand die het lot ziet komen
Ƭ’is een brutale overval
Ꭺlles is je plots ontnomen
Ꭼn nu ben je hier in de diepte van het dal
Ꭼn als je tranen blijven stromen
Ꭼn je denkt: ‘ik heb gefaald’
ᒍe niet meer verlangt naar wat gaat komen
Ꭼn je twijfelt of je morgen nog wel haalt
Ꮃie je lief heeft zal je nooit verlaten
Ⲛee, je bent altijd een vriend van mij
Ⲟm te zwijgen en om te praten
ᗪan zeg ik ooit gaat dit voorbij
ᒍe gooit stenen in het water
Ꭼn het water rimpelt
Ꮶijk het wordt oud
ᗪe stenen zinken naar de diepte
Ꭼn je blijft ze tellen
Ƭot je de tel kwijt bent
Ꮃie je lief heeft zal je nooit verlaten
Ⲛee, je bent altijd een vriend van mij
Ⲟm te zwijgen en om te praten
ᗪan zeg ik ooit gaat dit voorbij
Ꭺlles gaat volgens getijden
Ꮓoals het land de zee gedoogt
Ꮓo zal de dag ook komen
ᗪat je tranen zijn gedroogd
